Zwangerschapsverlies
Gepaste term
In 2015 lanceerde Shanti Van Genechten het woord ‘zwangerschapsverlies’ in Vlaanderen. Voor de meeste mama’s en papa’s past het woord ‘miskraam’ niet bij de gevoelens die zij op dat moment hebben en komt het vaak ook kwetsend over.
Omdat het voor de ouders die een kindje verloren hebben, zo belangrijk is om een meer gepaste, respectvollere term te gebruiken, pleitte Kinderwens ExpertiseCentrum ervoor dat het woord ‘miskraam’ vervangen werd door ‘zwangerschapsverlies’.
​
​
‘Ouderschap begint niet met de geboorte of zwangerschap, maar met de intensiteit van het verlangen naar een kind.’
​
Professor Manu Keirse
Verlies van een zwangerschap in een vroeger stadium wordt in onze Westerse cultuur vaak minder erkend als een ingrijpend verlies. Vele ouders delen hun zwangerschap pas na 12 weken, waardoor ze vaak eenzaam blijven in hun verdriet.
​
Ouders die een pril zwangerschapsverlies meemaken, voelen zich soms onterecht schuldig of vergelijken hun verlies met dat van anderen, met de gedachte: ‘hun verlies is toch erger’. Ze durven vaak aan ‘leedconcurrentie’ doen.
Onze boodschap luidt:
‘Elk verlies is anders en iedereen heeft recht om te voelen wat hij of zij voelt en mag hierover rouwen’.
Ook wensouders in een fertiliteitstraject worden vaak geconfronteerd met herhaald verlies. Onze boodschap voor hen is:
‘Je mag voelen wat je voelt en rouwen om wat je bent verloren.’
Je verliest niet alleen je zwangerschap...
Nieuw leven in je buik maakt je zo gelukkig. Je fantaseert over hoe hij of zij eruit zal zien en je begint toekomstplannen te maken.
Maar soms loopt het anders dan verwacht … Je krijgt plots te horen dat het hartje van je kindje niet (meer) klopt. Of er wordt een buitenbaarmoederlijke zwangerschap vastgesteld. Of misschien heeft je baby ernstige afwijkingen of geen overlevingskansen en moet je je zo gewenste zwangerschap afbreken.
Dit zijn allemaal vormen van zwangerschapsverlies. Hoewel jouw verdriet zo onnoemelijk groot is, is het jammer genoeg vaak onzichtbaar voor de maatschappij. Je verliest niet alleen je zwangerschap, maar ook je toekomstbeeld wordt helemaal door elkaar geschud.
​​​​​​​​​​​
Ik kreeg twee zwangerschapsverliezen en had nadien een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Hoewel de vruchtjes telkens nog geen acht weken oud waren, voelde alles bij mijn eerste zwangerschap al anders aan. Er had leven in mij gezeten, heel eventjes was mijn lichaam niet meer alleen van mij geweest. En er was de euforie natuurlijk. Vanop onze roze wolk maakten mijn man en ik stiekem al plannen en fantaseerden we over ons kindje. De teleurstelling kwam heel hard aan. Daarnaast groeide bij elk zwangerschapsverlies de angst en de twijfel: gaat het ooit wel lukken? Ik schaamde me dat mijn lichaam niet kon wat in de natuur eigenlijk een heel evident proces is.
Ik ben jaloers. Bij zwangerschapsaankondigingen, als ik een zwangere vrouw of een mama met een kleine baby zie. Ik wil dit niet voelen, want het is niet dat ik het haar niet gun.
​
Ik had het mezelf gewoon ook zo erg gegund.'
En wat als je een hartverscheurende 'keuze' moet maken?
Het feit dat je arts vraagt om de 'keuze' te maken om je zo gewenste zwangerschap af te breken, betekent dat de toekomst van je baby er niet goed uitziet of er zelfs helemaal geen toekomst is.
​
Het kan moeilijk zijn om je verlies te delen met anderen, omdat je eigen geweten je mogelijks laat twijfelen of je wel 'de juiste keuze' hebt gemaakt. Je vult voordien vaak al in wat andere mogelijks van jou zullen denken.
​
Je maakte 'een keuze' uit liefde voor je kostbaarste bezit, je kind.
​
Stilgeboorte
​Een stilgeboorte is een hartverscheurende ervaring die ouders onvoorstelbaar veel pijn en verdriet brengt. Tijdens de laatste maanden van je zwangerschap of bij de geboorte krijg je het ondraaglijke nieuws dat je kindje overleden is.
Alles wat je had gehoopt, verwacht en voorbereid, valt in één moment weg. De wereld lijkt stil te staan, terwijl de rest van de wereld doorgaat. Je komt thuis met lege handen, zonder het kindje waar je zo naar hebt uitgekeken, en je rouwt om een toekomst die nooit zal zijn.
Ik verloor onze tweeling op 26 weken zwangerschap. Al onze toekomstplannen en dromen vielen in duigen. Ik kon het niet geloven.
Tijdens gesprekken met ouders die hun kindje tijdens de zwangerschap hebben verloren, ontvingen we veel waardevolle suggesties. Deze hebben we op de volgende pagina's voor je verzameld.
Wil jij graag één of meerdere suggesties toevoegen? Twijfel niet om ons te contacteren.
Rouw is uniek, als een vingerafdruk, omdat het voor iedereen anders is hoewel sommige lijnen toch op elkaar kunnen lijken. Het is de keerzijde van de liefde die je voelde voor het leven dat je gedragen hebt, hoe kort het mogelijks ook was. Rouw kent geen tijdlijn en geen vast eindpunt – het is een proces dat zijn eigen weg vindt, zonder regels of handleidingen. Het is geen 'leedconcurrentie', je pijn is niet te vergelijken met die van anderen. Jij mag in je eigen tempo rouwen, en jouw ervaring is even belangrijk en waardevol als die van ieder ander."